DOĞANIN GÜCÜ

Baharın son zamanlarıydı, köye ziyarete gitmiştik. Şehirden, çevre yollarından uzaklaştıktan sonra dikkatimi çekti ; Her yer ne kadar yemyeşildi ve ne kadar değişik bitki türleri vardı. Çeşit çeşit ağaçlar, çalılar, otlar, sarmaşıklar...Onları ne eken ne sulayan vardı ama hepsi son derece canlı ve güzeldi. Apartmanın çimleri için ne işlemler ve masraflar yaptğımız aklıma geldi. 

Köye gittiğimizde sebze bahçelerini de gezdirdiler.Toprak birkaç defa sürüimüş, yabani otlardan temizlenmiş, damlama sulama boruları döşenmiş, sebze fideleri dikilmiş. Dediklerine göre sık sık çapalanıyor,suyu ve gübresi düzenli veriliyormuş.

İnsan eliyle dikilen fideler binbir bakımla nazlı nazlı büyümeye çalışırken etraftaki yabani otlar güldür güldür yetişiyor ve ilk fırsatta koparıldıkları topraklara geri dönmeye çalışıyorlardı.

Bıraksan bir haftada her yeri kaplar ve fidelerin bütün suyunu gübresini zaptederlermiş. Bahçevanın sözü anlamlıydı : "Otlar, doğanın öz evladı, bizim ektiklerimiz üvey gibi."

Öyle olmasaydı, insanoğlunun bu kadar hor kullanmasına, kirletmesine nasıl direnirdi.

 Aşağıdaki fotoğraflar  da doğanın gücünü nekadar güzel ve çarpıcı şekilde yansıtıyor...