Güneşli ve güzel bir gün olsun !
Diktiğim elbisenin aksesuarı olmak üzere elbisenin kumaşı ve süslemelerinden hazırladığım bu bilekliği takdim etmek istiyorum.
Aynı zamanda bir geri dönüşüm çalışması oldu. Yapılış yöntemini burada ayrıntılı olarak anlatmıştım.
Bu yöntemle diktiğiniz veya satın aldığınız kıyafetlerinize uygun bileklikler yapabilirsiniz.
Sağlıkla, neşeyle kalın.
Merhaba ! Gönlünüzce güzel bir gün diliyorum !
İlkokul yıllarımda işlediğim bir sehpa örtümü paylaştım bugün. Etamin işlemeyi nasıl öğrendiğimi burada anlatmıştım. Görüşlerinizi merak ediyorum.
Çok kolay ve çabuk biten bir yelekle karşınızdayım.
Kendinden yapraklı ve boncuklu ip 6 numara şiş ile tek parça olarak örülüyor.
Özellikle gençlerin spor ve günlük kıyafetlerine çok yakışıyor.
Manzarayı görünce çok beğendim, sizinle de paylaşmak istedim. Böyle bir yerde olmak ne güzel olurdu...
Merhaba,
Hepinize mutlu,
huzurlu, sağlıklı ve verimli bir hafta dilerim.
Daha önce yaptığım Mavili Oyuncak Sepetlerimi ve Pembe Kedili Oyuncak Sepetimi hatırlarsınız.
Her nekadar oyuncak sepeti diyorsam da çeşitli eşyaları koymak için de
kullanılabiliyorlar, buradaki ve buradaki gibi.
Malum, çocukların o kadar çok oyuncağı olur ki onları toplamak için çok daha büyük sepetlere ihtiyaç duyuluyor. İşte böyle bir ihtiyaç ve talep üzerine sevgili Adem Çınar için aşağıdaki Büyük Boy Oyuncak Sepetini hazırladım.
Güle güle kullansın.
NOWA dükkan için tık tık...
Bloglarda gördüğüm birbirinden güzel mutfak önlüklerine özenerek önlük diktiğimi burada yazmıştım. Benimki öyle kullanmaya kıyılmayacak cinsten değil, tepe tepe kullanırım ben bunu.
Bu önlüğün fırın eldivenini ve tutacaklarını da tamamladım. Bakın bakalım nasıl olmuş.
Detaylı bilgi ve özel siparişleriniz için nowacraft@gmail.com adresine yazın lütfen.
NOWA dükkan için tık tık...
Keyifli bir Pazar günü diliyorum hepinize !
Dolapları düzenlerken elime geçen etamin işi sehpa örtüleriminden bir tanesini sizinle paylaşmak istiyorum.
İlkokul yıllarımda yazları, deniz kenarında bir şehirde oturan halamın yanına giderdim. Annem babam çalıştığı için evde yalnız kalmayayım diye. Diğer taraftan halamın eşi denizciydi ve sefere gitti mi 12-13 ay dönmezdi. Yani ikimiz birbirimize arkadaş olurduk.
Halam el işleri konusunda son derece marifetliydi ve hiç boş durduğunu görmedim. Kendisi dikiş dikerken veya örgü örerken bana da sesli kitap okuttururdu. Benim okumamı sağlıyor, kendi de dinlemiş oluyordu.
Etamin işlemeyi de o öğretmişti. Üstelik çok da titizdi, işlemenin arka yüzünün de çok düzgün ve temiz olması konusunda ısrarcıydı. Bu örtü de o yıllarda işlediklerimden biri. Bu dönemde modası yok ama göz nuru olunca bir kenarda yine de saklıyorum.
Bugünlerde birçok blogda güzel güzel önlükler görüyorum, doğrusu özendim. Çoktandır dikmiyordum, mutfağa da yeni önlük, tutacak, eldiven gelse fena olmayacaktı.
Elimdeki kumaşları şöyle bir elden geçirdim.Seçtiğim kumaşın cinsini tam olarak bilemiyorum, dokuması tok, yüzü tersi yok, iki tarafı da aynı renk ve desende. Çizgili sade bir kumaş olduğu için kontrast olsun diye koyu kahverengi bir kumaşla biye, kemer, cep yaptım, kalp şekilleriyle süsledim. Ortaya böyle bir sonuç çıktı.
Şimdilik sadece önlüğü görüşlerinize takdim ediyorum.
Yakında takımı tamamlarım. Hepinize keyifli bir akşam dilerim.
Kiminiz işte kiminiz evde bu saate kadar çok yoruldunuz. Biraz ara verin ve çaya gelin, kakaolu kek de var...
Biz komşumla keyifli bir sohbete hazırız. Pencerede de, son günlerde yaptığım bebeklere ve kardan adamlara dekor görevini başarıyla yerine getiren meşhur çiçeğim Müjgan'ı görüyorsunuz. Neden Müjgan , diyecek olursanız ; Başka şehirlerde oturan eski komşularımdan hatıra çiçeklerime komşularımın isimlerini veriyorum. Onları sularken, bakarken komşularımla söyleşmiş gibi oluyorum. Bu aralar Müjgan'ın keyfi iyi, bana bol bol güzelim çiçeklerinden açıyor.
Gelemiyorsanız, demli bir çay alın, sıcacık...iyi gelir.
Küçük bir kız varmış, 8-10 yaşlarındayken hastalanmış. Nasıl bir hastalıksa gözleri görmez olmuş. Doktora gidilmiş, gözlerinde bir şey yok, görmemesi için bir sebep görünmüyor, demişler. Başka doktorlara gidilmiş, farklı tedaviler uygulanmış, aylar geçmiş. Küçük kız ışığı, renkleri çok özlemiş. Eline aldığı eşyalara dokunuyor, "Bunlar ne renk ?" diye ağlıyormuş.
Şükürler olsun ki tedaviler sonuç vermiş ve gözleri açılmış. Güneşin muhteşem ışığını, dünyanın bütün renklerini yeniden görebilmenin sevinciyle zıplayıp dans ederken babası demiş ki "Gel çarşıya gidelim, sana ne istersen alacağım." Çarşıda dolaşırlarken bir dükkanda rengarenk nakış iplikleri görmüş ve onların başından bir türlü ayrılamamış. Kızın halini gören babası, nakış ipliklerinin her renginden yumak yumak almış.
Küçük kız bu yumaklarla önce küçük bir örtü işlemiş, sonra büyük bir masa örtüsü.
Aşağıdaki fotoğraflarda küçük örtüyü göreceksiniz, büyük masa örtüsünü ileride paylaşırım. Benimle ne ilgisi var, diye soracak olursanız, öyküdeki küçük kız benim annemdir.
