Değerli blog arkadaşlarım ve bu yazıyı okuyacaklar ;
Epeydir dikkatimi çeken ve rahatsız olduğum bir konuda yazmak istiyorum bu sefer. Birçok blog yazılarında yazım hataları yapıldığını görüyorum. Hata yapılabilir elbette, bu çok normal ama yanlış yazımın giderek yaygınlaştığını ve neredeyse normal kabul edilmeye başlandığını görüyorum.
"Öylesine yazıyorum, ne önemi var ki." diyebilirsiniz. Ancak bir yazıdan,
o yazıyı yazan hakkında epey fikir sahibi olunduğunu göz ardı etmeyin. Yazıyı yazanın eğitim durumu ve bilgi düzeyinden tutun, yazıyı yazarkenki ruh durumu, okuyucularına olan saygısı ve bazı karakter özelliklerine kadar. Bozuk bir imla ile yazılmış yazılar güven
sorunu oluşturur, yazara ve bloga bakışı olumsuz yönde etkiler.
İşin bir diğer boyutu ise şu ; Yabancı okuyucular blogunuzu takip etmek istediğinde Google Translate vb araçları kullanıyorlar. Yazılarınız düzgün Türkçe ile yazıldıysa çevirisi de anlaşılır oluyor. Aksi durumda yazılarınız anlaşılamıyor ve takip etmekten vazgeçiyorlar.
En sık yapılan hataları, Türk Dil Kurumu sitesinden alıntı yaparak aşağıya taşıdım :
Bulunma
Durumu Eki -da / -de / -ta / -te’nin Yazılışı
Bulunma durumu eki getirildiği kelimeye
bitişik yazılır: devede kulak, yolda kalmak,
ayakta durmak, işte çalışmak vb.
Yurtta sulh, cihanda sulh. (Atatürk)
Bağlaç Olan da / de’nin Yazılışı
Bağlaç olan da / de ayrı yazılır
ve kendisinden önceki kelimenin son ünlüsüne bağlı olarak büyük ünlü uyumuna
uyar: Kızı da geldi gelini de. Durumu oğluna da bildirdi. Sen de mi
kardeşim? Güç de olsa. Konuşur da konuşur.
UYARI: Ayrı yazılan da / de hiçbir
zaman ta / te biçiminde yazılmaz: Gidip de gelmemek var, gelip de
görmemek var (Gidip te gelmemek var, gelip te görmemek var değil)
UYARI: Ya sözüyle
birlikte kullanılan da ayrı yazılır: ya da
UYARI: Da / de bağlacını
kendisinden önceki kelimeden kesme ile ayırmak yanlıştır: Ayşe de geldi (Ayşe’de
geldi değil). Kitabın kapağına da dikkat et (Kitabın kapağına’da
dikkat et değil).
Bağlaç Olan ki’nin Yazılışı
Bağlaç olan ki ayrı yazılır: bilmem
ki, demek ki, kaldı ki vb.
Türk dili, dillerin en
zenginlerindendir; yeter ki bu dil, şuurla işlensin. (Atatürk)
Geçmiş zaman olur ki hayali cihan
değer.
Birkaç örnekte ki bağlacı
kalıplaşmış olduğu için bitişik yazılır: belki, çünkü, hâlbuki, mademki,
meğerki, oysaki, sanki. Bu örneklerden çünkü sözünde ek aynı
zamanda küçük ünlü uyumuna uymuştur.
Şüphe ve pekiştirme göreviyle
kullanılan ki sözü de ayrı yazılır: Ders bitti, zil çaldı mı ki? Seni
öyle göreceğim geldi ki.
(Bağlaç olmayan "ki" kelimeye bitişik yazılır : Benimki, Öğretmeninki, Teyzeminki. )
Soru
Eki mı / mi / mu / mü’nün Yazılışı
Bu ek
gelenekleşmiş olarak ayrı yazılır ve kendisinden önceki kelimenin son
ünlüsüne bağlı olarak ünlü uyumlarına uyar: Kaldı mı? Sen de mi geldin?
Olur mu? İnsanlık öldü mü?
Soru
ekinden sonra gelen ekler, bu eke bitişik olarak yazılır: Verecek misin?
Okuyor muyuz? Çocuk muyum? Gelecek miydi? Güler misin, ağlar mısın?
Bu ek
sorudan başka görevlerde kullanıldığında da ayrı yazılır: Güzel mi güzel!
Yağmur yağdı mı dışarı çıkamayız.
NOT : Fotoğrafın konuyla bir ilgisi yok, sayfada hoş bir görsel bulunsun istedim sadece.
|
